Om het imiteren leuk te maken, kun je veel liedjes zingen met gebaren erbij. Je kunt je peuter echt geen groter plezier doen met liedjes zoals “in de manen schijn”. En als je vindt dat je niet zo goed kan zingen (wat je peuter natuurlijk helemaal niet merkt😉) kun je ook versjes gebruiken.

In de kleutertijd krijgt het nadoen een plek in het vrije spel. Kinderen gaan vader en moedertje spelen, verhalen en filmpjes worden nagespeeld en ware poppenmoeders ontwaken. Wat belangrijk is in deze fase is dat je kind ook de ruimte krijgt om vrij te spelen. Ruimte in tijd, maar ook fysieke ruimte. Heb jij een plekje waar je jouw kleuter naar hartenlust kan spelen? Hoe echter, hoe leuker.

Bij het schoolkind ziet het imiteren er weer een beetje anders uit. Kinderen doen je niet meer letterlijk na, maar je kunt dingen van jezelf wel degelijk terugvinden in hoe je kind doet. Door je kind te laten helpen met huishoudelijke taken, kan het zelf ervaren hoe dat gaat. Eerst doe je de taken en later laat je ze het meer en meer zelf doen. Hierdoor krijgt je kind verantwoordelijkheidsgevoel en het geeft hun zelfvertrouwen.

Mijn zoon Hugo van acht jaar vind het soms best moeilijk om zijn aandacht bij een taak te houden die hij niet zo leuk vindt. Hij verdwaalt dan vaak in een boek of een Donald Duck. Hier mopper ik dan op, maar eigenlijk moet ik dan naar mezelf kijken. Want ik geef daarin niet altijd het goede voorbeeld. Ik kijk ook vaak even op mijn telefoon en lees even een berichtje.

Je kunt je als ouder afvragen of je het goede voorbeeld bent voor je kind. En natuurlijk ben je dat niet altijd. Want het leven leeft! Maar als je er even bij stil staat en je afvraagt “doe ik de dingen met aandacht?’ of “gebruik ik de taal die ik mijn kinderen wil leren” maak je al een heel groot verschil. Goed voorbeeld doet volgen.